Friday, July 13, 2007

എന്തിന് സ്വപ്നമേ.. നീ എന്നെ നുള്ളിനോവിക്കുന്നു..?


ഒരിയ്ക്കലും മരിയ്ക്കാത്ത എന്‍ സ്നേഹം നിനക്കായ് സമര്‍പ്പിച്ചുകൊണ്ട്...
ഏതൊരു ബന്ധവും കാത്തുസൂക്ഷിയ്ക്കാന്‍ ഏറ്റവും വലിയ അടിസ്ഥാനം
സ്നേഹവും കരുണയും ആണ് ...
ഈ പ്രവര്‍ത്തികള്‍ ഭൂമിയെ സ്വര്‍ഗ്ഗങ്ങളുടെ താഴ്വരയാക്കുന്നൂ..

എല്ലാ സ്നേഹിക്കപ്പെടുന്ന മനസ്സുകള്‍ക്കുവേണ്ടി എന്റെ എളിയ സംഭാവന.!!

നിറകണ്ണുകളുമായി നിനക്കായ്...
എന്റെ സ്വപ്നങ്ങള്‍ കൊണ്ട് തീര്‍ത്ത കതിര്‍മണ്ടപത്തില്‍
നിനക്കായ് എന്നും ഒരു കിളിവാതില്‍ തുറന്നിരിയ്ക്കും..
നീ പണ്ട് കളിയായ് പറഞ്ഞത് ഓര്‍ക്കുന്നില്ലെ..?
ഈ ഭൂമിയില്‍ നിനക്കായ് ഞാനും എനിക്കായ് നീയുമെന്ന്.?

വാനവും ഭൂമിയും നമുക്കായ് നല്‍കിയ ഈ സായന്തനത്തില്‍
നമ്മള്‍ രണ്ട് ഇണക്കുരുവികളെപ്പോലെ..
ഈ മനസ്സില്‍ ഒരായിരം പ്രതീക്ഷകളുമായി കാലം ഒരു പാട്..
കഥകള്‍ പൂക്കുന്ന പൂമുഖവാതില്‍ക്കല്‍ നിനക്കായ്..
മനസ്സില്‍ ലാളനയാകുന്ന നിന്‍ ഓര്‍മകളുമായി..


നീ ഇപ്പോള്‍ ഒരിളം തെന്നലായി എന്‍ മുന്നിലെത്തിയൊ..?
ഈ കുളിര്‍ക്കാറ്റിനു വല്ലാത്തൊരു സുഗന്ധം ...
നീ ഇപ്പോള്‍ ഈ മുല്ലകളില്‍ വിരിഞ്ഞപൂവായ് മാറിയൊ.?
ഈ തേന്മുല്ല പൂവുകള്‍ക്കെന്തുസുഗന്തം.?
ഓളങ്ങളും തീരങ്ങളും നമുക്കായ് മാരിവില്ലു പന്തല്‍ കൂട്ടുന്നൂ.


നമ്മളൊക്കെ പ്രകൃതിയുടെ വെറും പാഴ്മരങ്ങള്‍ മാത്രം
ഈ ഭൂമിയുടെ കടം വാങ്ങിയ സ്നേഹം ദീര്‍ത്തുമുടിച്ചിട്ടല്ലാതെ
നമുക്കും നമ്മുടെ തലമുറയ്ക്കും കടന്നുപോകാന്‍ പറ്റുമൊ.?

പ്രിയപ്പെട്ടവരുടെ കളിയും ചിരിയും ദുഃഖങ്ങളും എല്ലാം മധുരമുള്ള
സ്വപ്നം പോലെ ഇന്നും മനസ്സില്‍ തിരിതെളിയുന്നൂ...
എരിയുന്ന കനലിനേക്കാള്‍ തീവ്രതയില്‍ വേദനിക്കുന്ന എന്റെ മനസ്സിനെ
ഒരു നിമിഷാര്‍ത്ഥത്തെ ദര്‍ശനം കൊണ്ട് കുങ്കുമപ്പൂവിനേക്കാള്‍ സൌന്ദര്യം
പകര്‍ന്നുതന്ന എന്റെ പ്രണയിനിയുടെ ഓര്‍മകള്‍ എന്ത് സുഖമുള്ള വിഷാദാത്മകമായ ദിനങ്ങള്‍.!!

പ്രണയത്തിന്റെ ആദ്യകാലങ്ങളില്‍ അവള്‍ നടന്നുപോയ വഴികളില്‍
എനിക്കായ് നല്‍കിയ ചിരിയുടെ മുത്തുകള്‍ പൊഴിഞ്ഞുവീണിട്ടുണ്ടൊ
എന്നു നോക്കിയിരുനു പലനാളും..
ഇന്ന് അതോര്‍ക്കുമ്പോള്‍ എത്ര ഹൃദയങ്ങള്‍ക്ക് ഇതിന്റെ തീവ്രത അറിയാമെന്നെനിക്കറിയില്ലാ

പ്രകൃതിയുടെ സ്നേഹവും പിന്നെ പ്രകൃതി നമുക്കായ് കനിഞ്ഞുനല്‍കിയ
പ്രണയിനിയുടെ സ്നേഹവും അതിന്റെ തീവ്രതയും ഒരു കറുത്ത തിരശീലയായ്
മറഞ്ഞിരിക്കുന്നുവൊ..?

സ്നേഹിക്കുന്നവര്‍ക്ക് ഒരേയൊരു ആജീവനാന്ത ലക്ഷ്യമേ ഉണ്ടാകുള്ളൂ
എത്രയൊക്കെ പ്രതിക്കൂല സാഹചര്യങ്ങള്‍ ഉണ്ടായാലും തമ്മില്‍ ഒന്നിക്കണം എന്ന ലക്ഷ്യം
അത് ഒരു നിമിഷമാണേല്‍ ഒരു നിമിഷം....
ആ നിമിഷത്തിന് പലയുഗങ്ങളുടേയും മനസുഖം കിട്ടാത്തവര്‍ ഈ ഭൂമിയില്‍ ഉണ്ടൊ..?

ക്ഷണികവും സഭലവുമായ ഈ അരുവികളുടെ ഒരിയ്ക്കലും വറ്റാത്ത നീരുറവയില്‍
ഞാന്‍ ലയിക്കുന്നു എന്നും നിനക്കായ്.!!
അതിജീവിതത്തിന്റെ കൌതുകം നിറഞ്ഞ കാത്തിരിപ്പായ് എന്‍ മനം.
ഞാനൊരു പുഴയായും ഒരുപൂവായും ഒരിലയായും
ഇനിയെന്നും നിന്‍ മനദാരില്‍ ഒരു പനിനീര്‍ദളമായ്.!!